Pan-pan de tweede

Op het moment dat ik lees "veel plezier etc." als reactie op ons laatste berichtje in de weblog, realiseer ik me dat er iets anders gelezen wordt dan dat ik bedoel. Dit werd nog eens versterkt door de foto met de Meerkoet, zo zag ik. Als of ik deze in de braadpan wil doen. Maar lieve luitjes we hebben een giga probleem en liggen stil in de haven van Oosterhout. De startaccu's zijn kapot, een is er ontploft en heeft dus accuzuur in de daarvoor bestemde bak geleverd. Nu moeten de accu's er uit, via een hijsinstallatie (ligt in Voorschoten) en dat vervelende goedje, accuzuur moet er uit. Nieuwe aanschaffen (hebben een levertijd) en weer geplaatst worden. Deze laatste twee feiten zijn redelijk te overzien. Minder geldt dat voor verwijdering van het accuzuur, dat weten we zo even nog niet. Jaap gaat zo dadelijk naar een accufirma in Werkendam (hier vlakbij) om te overleggen en de bestelling voor twee nieuwe te plaatsen. We beschikken intussen over onze eigen auto hier, dus het zal een druk weekendje worden. Hoop dat alles gauw achter de rug is.
Misschien dat het streepje (-) er tussen (zie nieuwe titel in vorig bericht) sommigen meer duidelijkheid had gegeven. Maar ik vind nu, misschien wat macabere, maar toch ook humor! 't Verzacht een beetje de pijn toch wel. En bij het zien van bijgaand plaatje, helemaal.

Ik heet Panpan in Frankrijk en ben het speelkameraadje van Bambi.

Wikipedia:
Pan-pan is het in de radiotelefonie (met name de scheepvaart en de luchtvaart) gebruikelijke signaal voor spoedoproepen maar niet voor ernstig en onmiddellijk gevaar, zoals levensbedreigende gevallen. De term is een verbastering van het Franse panne (=pech).

Pan-pan...

30 April Oosterhout-Haven Sluis 1

‘Binnen brandt de kachel’, ja zo eindigde ik gisteren. Alles en iedereen in prima stemming. Zwaaien naar Carla en Aad toen we de haven van Woudrichem uitvoeren, en riepen naar elkaar: “Tot in September” als voorlopig afscheid.  We hadden een flinke vaartocht voor de boeg, een echte schippersdag. Geschat op zes uur varen. Toen er vier uur op zaten en we bij de Marksluis aankwamen en opriepen om geschut te worden, deed Jaap nog even een ‘klein boegschroefje erbij’ en dat was het laatste wat we nog aan motorgeluid hoorden! Plof! Zei er  iets in het ruim. Gelukkig tijd genoeg gehad om wat lijntjes vast te maken. En verder was het over met de accu voorziening naar de motor. Niks meer, nada!

Wat nu? Jaap als kind van zijn tijd,  zei iets van “ik loop wel even naar de sluiswachter om het een en ander van onze aanwezigheid en tijdelijk verblijf hier, uit te leggen.”

Geen sluiswachter te zien natuurlijk, alles gaat via camera en computerbesturing. Zeker bij dit formaat sluizen.

De marifoon. Jaap gebruikt die nooit en had het apparaat, je kan zoiets in deze stress toestand verwachten, eerst op z’n kop en daar achterstevoren. Omdat we de sluiswachter ons telefoonnummer hadden gegeven, overzag hij de situatie helemaal en zei heel geruststellend “Ik ben wel even per telefoon terug.” Ja oude technieken door het soms veel beter dan de nieuwere…. Jaap het hele verhaal gedaan en kreeg toestemming om de nacht op deze plek aan de wachtsteiger door te brengen. En als we meer wisten, of de situatie wijzigde, of we dan contact met hem wilde opnemen.

Ik zal niet beschrijven wat er allemaal aan werk op hem afkomt, maar het is veel! Al is het maar omdat heel veel dingen gecontroleerd, opgeruimd (accuzuur) of eventueel gewijzigd moet worden.

Zijn eerste karweitje was de start motor te verbinden met de lichtaccu’s. Misschien kunnen we via die de volgende ochtend vertrekken naar een plaats waar we rustig het een ander aan reparatie konden doen. Vlakbij was een haven, Sluis 1 en deze had, na een telefoontje van mij, plaats en wilde alle medewerking verlenen om een tijdelijk verblijf in de haven mogelijk te maken.

Ja hoor de motor startte gisteravond als een zonnetje! En vanmorgen weer. Dus lijnen los en naar WSV Sluis 1.

Intussen hebben we onze auto uit Voorschoten hier in Oosterhout staan. Gisteravond gebracht door Bram en Jacinthe. Wat een luxe. Zij zelf na een dag heel hard werken ‘s avonds toch nog ‘even’ een 100 km (?) heen en terug. Dat wordt hen een extra vertroetelrondje  geven als ze voor een weekendje-uit hier aan boord zijn.

Intussen is onze auto nu ook vlakbij de haven en dus gearriveerd. Via Dieuwke, zij moest ‘toch’ naar Oosterhout, daar waar wij nu liggen, en heeft er voor vervoer van de Marksluis naar hier gezorgd.

Tot zover dit verslag van ons avontuur, zullen we maar zeggen…..

Nog even een bijzonder plaatje. Bij de Marksluis aan de wachtsteiger, zagen we naast ons chip een prachtig Meerkoeten nest met vier eieren erin. Gelukkig waren ze wat drukte gewend zo te zien, wat na een paar kleine piepgeluidjes, als gebaar van hun aanwezigheid daar, bleven ze gewoon zitten te broeden. Op nog geen 50cm afstand.

Woerkum

29 April Woudrichem

Woudrichem, het dorp van dokter Tinus. In de serie heet dit plaatsje WOERKUM , de naam van eeuwen terug. We moesten onze broodvoorraad aanvullen en zijn daarvoor naar dorpje zelf gefietst. Prachtig oud stadje. Natuurlijk ook even op de menukaart van het restaurant de Gevangenpoort gekeken. Ja, het is er nog steeds heel duur. Maar wat een ambiance hebben ze daar. Heel bijzonder.

Nog een ACTION binnen gelopen, lijkt wel een hele grote snoepwinkel van allerlei leuke hebbedingetjes. Je raakt er niet uitgekeken. Natuurlijk blijven er allerlei koopjes aan je vingers plakken en liepen we met een hele tas vol voor slechts vijf euro aan kosten de winkel uit. Je vraagt je af hoe dit eigenlijk kan.

’s Avonds zijn Aad en Carla bij ons langs geweest. Even leuk mijmeren over beiden avonturen tijdens het varen. Zij roepen je moet naar de Dokkumervaart en wij zeggen, België!

Friesland, Groningen ooit moet het er een keertje van komen. Steeds trekt het ‘zuiden’ ietsje harder en kiezen we weer niet voor noord Nederland. Komt nog wel. Zeggen we steeds.

Vandaag naar Terheijden. Naar onze volgende afspraak. Met Aad en Dieuwke, praten over hun vakantie plannen. Nu dit jaar in België. Zij zijn net als wij er ooit doorheen gevaren maar nooit voor gekozen om er langer te blijven. En net als wij vorig jaar te ontdekken hoe de Belgen zijn. Hoe het land is. De aanlegplaatsen. De kosten. Kortom om er een aantal weken varend te verblijven. Ons is dat vorig jaar uitstekend bevallen en gaan daarom nu weer.

Buiten is het een beetje somber, koud en hierbinnen brandt de kachel. 

Woudrichem

28 April Woudrichem

Tamelijk saaie vaartocht gehad vanaf de Petrusplaat , door de Biesboschsluis, Boven Merwede op tot Woudrichem. Het enige wat te melden viel, was de aanblik van zo’n giga groot cruiseschip. Een en al luxe straalt het uit. Kamer met privé balkon met vrij uitzicht naar stuurboord (rechter) wal. 

Ik ken mensen die hiervan houden, er een heel jaar voor sparen en dan veertien dagen zich hierop laten vertroetelen. En dat worden er steeds meer, want je ziet het aantal van dit soort schepen van jaar tot jaar toenemen. De enige die dit alles absoluut niet leuk vindt is…Tommy. Die schepen veroorzaken namelijk behoorlijke hekgolven, zeker met stroom tegen ook nog eens stevige boeggolven. Gelukkig werd het dit maal geen spugen. Een paar keer zichtbaar flink slikken en toen was het voorbij.

Begin van de middag schoven we de Historische haven van Woudrichem in, keken meteen of we de Anthonetta waar we een afspraak mee hadden, zagen en konden tamelijk relaxed aanleggen in de Gemeente haven ietsje verder op. Plaats genoeg. Nog geen 10 minuten bezig om onze lijntjes vast te maken en allerlei techniek aan en af te sluiten, hoorden we ineens een duidelijk hallo roepen. Hallo met een vraagteken. En wie stond daar? Carla van de Anthonetta, ze was precies op het moment dat wij dus binnen voeren, een rondje langs de vesting gaan lopen. Melden hoefde dus niet meer.

Jaren geleden toen we hier voor het eerst kwamen, lagen we vaak in ons eentje. Maar nu is deze haven ook behoorlijk in trek. Uiteindelijk kan er nog 1 of 2 scheepjes een plekje vinden, en moeten ze ook nog eens niet te groot zijn.

Vandaag blijven hier, vanmiddag nog uitgebreid borrelen met de Anthonetta en morgen weer verder. Naar onze volgende afspraak. Terheijden!

Gisteren was het zonnetje totaal afwezig, jammer als je wat fotootjes wil nemen. Nu op dit moment wat heiig maar ook zonnig. En hier in de haven windstil!

  

Zo heerlijk rustig...

27 April Petrusplaat-Br. Biesbosch

Buiten een ‘badkuip’ die het zo nodig vond om domme rondjes te varen, gebeurde er helemaal niets bijzonders gisteren. Het weer was prachtig, ik heb uren achter op ons achterdek heerlijk in de zon urenlang een boek kunnen lezen. Wanneer was dat voor het laatst? Te lang!

Intussen liggen we hier met zo’n zes, zeven scheepjes. Best wel druk dus. Maar ze vallen geen van allen op, zo stil.

Kwart voor negen, somber weer. Geen zon te bekennen. Ik hoor een motor lopen en zie dat  een van dat rijtje vertrekt.

“Het zit er weer op. Een weekje gevaren. We gaan weer op huis aan.”  Roept de schipper naar me, terwijl ik zijn kraai op zijn achterschip sta te fotograferen. Hij vertelt het als of dat een flinke lange trip was. Kijk waar hij vandaan komt, en zie Sliedrecht. Vlakbij dus.  Voor sommigen is het misschien lang genoeg.

Nog even over die kraai. Zo’n namaak beestje moet de meerkoetjes daar weg houden. Dat zijn nou een maal zeer geliefde plekjes om er te nestelen. En hun poep is een ramp voor je mooi geschilderde schip. 

Een nest eendje schommelt voorbij. Zes stuks. Klein nestje eigenlijk.

Wij gaan vandaag ook weer verder. Hebben wel zin om de motor te horen lopen en een dorpje verder op te gaan.

Het zal, denken we Woudrichem (sommigen zeggen Woerkom) worden. De Anthonetta ligt daar en we hebben beloofd ze op te komen zoeken. En niet alleen dat, Woudrichem is ook een prachtige plaats om te bekijken. Hoop dat er dan wel zonnetje tegen die tijd te zien is. Nu sombert het maar buiten.

Dweilen...2x

Zaterdag 25 April-Petrusplaat

Van die BBQ is niet veel terecht gekomen. De wind was straf en koud. Op het pakketje stond dat ze ook in de braadpan klaar gemaakt konden worden. Heb ik gedaan. Ze smaakten voortreffelijk. Wat het was? Spare-ribs! Gemarineerd door Jumbo.

Vers is toch lekkerder dan helemaal klaar en dan alleen hoeft te verwarmen. Maar het zijn wel van die onhandige dingen in een pan, voor tweeman gaat nog net. Met een goed glas rode wijn erbij, was het smullen. Ik had ook een nieuw recept met kidneybonen en deze combi was ook een succes. Een beetje rozig even gaan uitbuiken in de salon, televisie aan en ……niks geen tv. Vaker gebeurd tijdens regenbuien, dit schijnt normaal te zijn. Het begon even later fiks te onweren met  vette buien. Vlugge blik door de bootruimte om te zien of alles op ‘ok’ stond en dan maar even de oogjes dicht.  Klein uurtje later aan de afwas. Dachten we! Het werd dweilen! Liters water waren naar binnen geblazen. De wind was gaan draaien en waar we eerst van dachten dat het daar wel droog bleef, is met bakken naar binnen geblazen.

Dit was de tweede keer die dag trouwens  dat we met een dweil te keer gingen. Onze voorraad la onder keukenzit, was ondergelopen met ….? Eerst dacht ik dat het een blikje ansjovis was dat opengegaan was. Maar bij nadere inspectie bleek een flesje handzeep totaal leeggelopen te zijn in die la. Overal zeep! Alles eruit en spoelen, drogen en maar zien dat je alles aan potjes en blikjes  er weer in krijgt. Dit laatste lukte wonderbaarlijk. Of juist daarom? Voortaan deze flesjes niet meer platleggen, wat naïef van ons om te denken dat er dan niets kan gebeuren. Toen pas kon ik aan het eten beginnen, en zo verschoof de BBQ dus ‘naar binnen’.

Toch nog de afwas gedaan, en ‘moegestreden’ vielen we in slaap met op de achtergrond het uitbundige gezang van een nachtegaal. Wat duurde tot ruim in de ochtend.

Om acht uur vanmorgen zong die nog! Nu, het is half negen, hoor ik hem een heel eind hiervandaan, of is het een ander en is hij nu juist gaan slapen? Wanneer slapen die vogels eigenlijk?

Buiten is een stralende zon te zien, weinig wind en Jaap doet samen met Tommy de ochtendwandeling.

Genieten...

Vrijdag 25 April-Geertruidenberg

Niet veel bijzonders te melden over gisteren. Of ja toch. Ons zo vertrouwde passantenhaven in Geertruidenberg werd geheel in beslag genomen door een klipper met twee masten. Een mooi nostalgisch schip. Als je ook in die haven zou willen liggen, zou dat dus onmogelijk zijn door zijn formaat. Nam alles in beslag.

Ik zeg “zou”, want als we daar wel gaan liggen, stel dat er ruimte is, hoe komen onze elektrische fietsen dan boven op de kade? Wel een trap maar geen fietsgeul. En sjouwen met 35 kilo “op je nek” is geen optie. We zouden boodschappen bij de Jumbo hier willen doen. Ooit hadden we een andere haven gevonden toen we opzoek waren naar een wasmachine/droger en kwamen in Raamsdonksveer uit. Uiteindelijk lukte dat niet omdat daar heel weinig manoeuvreer ruimte is en de boxen er erg smal zijn. Bovendien stond er toen ook nog een windkracht zes, dus dat werd zweten om er schadevrij weer uit te kunnen komen. Het loopt daar ook nog eens dood. Nu, het was wind stil, nog eens een poging gedaan, maar ook deze keer liep het op niets uit. Echt geen haven voor ons. Terug naar Geertruidenberg, de verenigingshaven aldaar. Je kan er ‘buiten’ en ‘binnen’ gaan liggen, wij kozen voor  ‘buiten’ in de Donge. Heb je af en toe nog wat aan scheepsbewegingen te bekijken. Het is een gebied met veel binnenvaart activiteiten. Meestal een komen en gaan van grote en kleine schepen, echter tot nu toe slechts wat pleziervaartuigen gezien.

Ons eerste uitzicht was onbeperkt maar nu sinds gisteravond ligt er een ponton met  een kraan  erop die we eerder bij de haven van Raamsdonksveer hadden zien baggeren. We vreesden dat we vanmorgen in alle vroegte gewekt zouden worden door ze, maar nee hoor, geen mens te zien daar. Weekend? Ook zij? Alles bleef rustig.

In ieder geval gaat dit in de toekomst zeker onze nieuwe aanlegplaats worden, omdat wanneer we in de Biesbosch zijn en boodschappen willen doen, we er ook de was kunnen doen in deze haven. Trouwens de gehele uitstraling van de haven is een en al vriendelijkheid. Hier komen we zeker vaker!

En nu, het is negen uur, helemaal geen uitzicht meer over de Donge. Een klein beroepsvaartuigje ligt aan de andere kant van onze steiger. Er wordt aan gewerkt. Geschilderd.

Ik wilde toch scheepsactiviteiten zien?

Nou die heb ik nu. (!?)

Ik ga douchen!

Petrusplaat

Half twaalf terug in de Biesbosch, Petrusplaat. Met een prachtig zonnetje. Alleen de wind is wat straf. Niet echt om buiten op het achterdek te gaan zitten. Hoogstens een beschut plekje op de kant, daar is het wel aangenaam. Misschien vanavond daar barbecueën? Jaap heeft op de valreep hiervoor nog iets speciaals meegenomen van de Jumbo. 

Zomer!!!

Donderdag 24 April-Br. Biesbosch

Iets meer dan vier uur gevaren en we waren op ons zo vertrouwde stekkie in de Biesbosch, de Petrusplaat. Als tweede schip, verder niemand. Het ging razendsnel, we voeren met ruim 13 kilometer snelheid het Wantij in. Het was opkomend tij. We ‘vlogen’ voor ons gevoel. De twee sluisjes ging ook heel snel. We verrasten de sluiswachter eigenlijk door met twee scheepje tegelijk te komen. Duidelijk nog geen vaarseizoen hier. Hij maakte daarom ook het grapje: “Twee tegelijk, wat een drukte, ik heb in geen tijden iemand gezien.”

Volgens ons was het ook erg stil op het water, en waarom? Men heeft Paasvakantie en het is prachtig weer. We hebben een groot gedeelte van de trip boven op het achterdek gezeten. En zelfs aan het eind van de middag uitgebreid zitten borrelen daar. Het was er zelfs heet!

Vanmorgen toen we vertrokken uit de Coolhaven, raakte Jaap, tijdens het los maken van onze lijnen,  nog in gesprek met een aantal leerlingen die het verzetsmuseum aldaar gingen bezoeken. Het bleken hoofdzakelijk Marokkaanse jongens te zijn. Zo bleek uit hun vraagstelling. Gisteren kregen we de vraag voorgelegd of je er ook meer naar Turkije kon varen. Duidelijk dus. Turken. Maar de schoolklas maakte het nog bonter. Een paar van hun reacties:

“Kan je met die boot ook naar Marokko varen?”

Marokkaanse jongens, dus.

“Wonen jullie op die boot?”

Jaap : “Ja, een half jaar.”

“Hebben jullie zoveel eten aan boord?”

“Zit er een motor in? Of moeten jullie roeien?”

“Hoe hard kan die?”

Jaap: “10 kilometer.”

“Ik fiets harder.”

“Kan je hem niet opvoeren?”

Leuk om dit mee te mogen maken…..

Enfin de Nieuwe Maas op en met flink wat golven. Tommy werd net als vorig jaar wederom zeeziek. Hup daar ging zijn eten. Eerst op een klein matje en daarna de rivier in. Plons!

En maar zielig miauwen tot het wat rustiger allemaal werd. Van paniek zoals vorig en dat jaar daarvoor hebben we deze reis niet meegemaakt. Hij gaat wat dat gedeelte betreft er aan wennen, zo lijkt het. En de gewoontes van thuis heeft ie ook meegenomen. Om als het nog donker is te vragen of Jaap maar op wil staan. Met wat strenge kreten (Tommy houd je kop) en niet verder toegeven wordt het uiteindelijk half zeven. Jaap trekt dan wat kleren aan en dan is alles goed. Ja om te gaan wandelen! Na drie kwartier luchten van beiden wordt er ontbeten. Net als thuis!

Op weg naar...

Dinsdag-22 April-Vlietopper

Buiten nat met een waterig zonnetje erbij. De komende dagen wordt het niet veel beter. Alleen de temperatuur houdt het nog enigszins aangenaam.

Duurt nog even voor we de trossen losgooien. Jaap heeft nog een lijst met tien dingen die hij vandaag nog moet doen. Op 10 verschillende adressen! Dat wordt dus geen vroegertje vandaag.  En zal de reis ook niet langer zijn dan tot aan de Sluis van Leidschendam? Daar gaat het wel op lijken. Is dat erg? Ik vind van niet. Op de boot wonen is veel leuker dan thuis…

Dit laatste doen we al bijna een hele week. Met een klein tussendoor tochtje  van Woensdag t/m Vrijdag naar de Balgerij en Hillegom.

Gisteren voor ons vertrek, nog een laatste bezoekje van Jas en Bram gehad. Hun volgende bezoek zal ergens onderweg zijn. Met een echte Tent. Ja met hoofdletter. Ze hebben hun eigen prachtige onderkomen nu, waarmee het verblijf in  en rond de boot nog luxer gaat worden. Op de boot slapen kan nog steeds, maar daar moet er meer geschipperd worden met de beschikbare ruimte. Wel zo knus natuurlijk. Maar als vlakbij de gelegenheid voor het plaatsen van hun nieuwe aanschaf er is, zal de keus denk ik niet moeilijk zijn. 

Weer een nieuwe dimensie aan onze manier van reizen is toegevoegd. Hiermee zal daardoor vaker logeer partijtjes met ze worden gehouden? Gezellig! Ook de kinderen Pepijn en Floris in eigen tent erbij. Nog leuker! Ben benieuwd wanneer de eerste happening plaats zal vinden.

Woensdag 23 April-Coolhaven Rotterdam

Gisteren het was rond een uur, toen we alles gereed hadden om te kunnen vertrekken. Naar Leidschendam. Prachtig weer. Jaap opperde om in een keer door te varen naar Rotterdam. Als het aantal uren te doen zou zijn. Even in ons logboek opgezocht en het bleek zo om en na bij de vier uur was. Nog een snelle blik op teletekstpagina 721 gedaan en zo te zien niets van stremmingen te ontdekken.

Uitgezwaaid door vele  vaarvrienden uit de haven Vlietopper voeren we op weg naar de Vliet. “Vroeger” gingen we daar aangekomen, altijd rechts af.  Een weg die onze voorkeur had door zijn snelheid, die je er kon maken. Maar sinds we de weg naar Delft her-ontdekt hebben, geniet dat onze voorkeur. Ondanks  de aanwezigheid van vele bruggen en vooral bruggetjes, van die nostalgische, is het daar redelijk snel en vooral veel leuker varen. Zeker omdat je daar niet langs de container haven van Alphen gaat. Deze wordt gevoed door schepen die naar mijn mening te groot voor het kanaal de Gouwe zijn. Vooral bij Boskoop. Geen meter over de pleziervaart. Doodeng! Ooit was de vaart via Delft vervelend  omdat de brugbediening flink te wensen overliet. Maar sinds de centrale bediening in Leidschendam (waar, hebben we nog steeds niet kunnen ontdekken) gaat het snel en heel soepel. Even een korte stremming bij een van de Tolbruggen, ze waren daar aan de beschoeiing bezig, was er nergens sprake van enig oponthoud.  En zo schoven we aan bij ons vertrouwde stekkie in de Coolhaven, naast het gelijknamige metrostation. Vijf uur!

Vandaag gaan we naar de Brabantse Biesbosch, De Petrusplaat. Via de Maas, de Noord, een kleinstukje Nieuwe Merwede, het Wantij in, twee kleine sluisjes door. De Otter- en de Spieringsluis. Beiden hebben nog nooit van een marifoon gehoord lijkt het, je moet je daar nog persoonlijk, lijfelijk melden. Heeft wel wat vind ik in deze zo ver doorgevoerde technische tijden.

Ons uitzicht vanmorgen de 23ste

Nog heel even en dan....

Leidschendam-Vlietopper

Jaap heeft zijn “zelfwerkzaamheidsdag” hier in onze verenigingshaven weer volbracht. We mogen nu echt vertrekken. Het wordt België, net als vorig jaar. Het weer voorspelt alleen maar mooie temperaturen met wat nattigheid af en toe en toch nog veel zon. Alleen die voorspelde stevige wind, dat is in ons geval altijd een lastige. Moet je ergens wachten voor een brug of sluis, krijg je het gevoel dat je een dweil bent, waar je ongewild soms de hele breedte van het kanaal mee mag gaan “beleven’. Gelukkig worden er steeds meer wachtsteigers geplaatst en het aantal ongure momenten worden daardoor een stuk minder.

Vandaag de fietsen ophalen en de weekboodschappen zijn ook al binnen, koelkast staat weer ‘strak’ te wezen. Kan geen eitje meer bij! Gelukkig is het Pasen, wordt dus hiermee in een keer opgelost.

Voorlopig ziet ons plan er zo uit. Dinsdag even nog de ontbrekende lading (?) pillen halen (goed dat Jaap zijn levering nog nauwkeurig heeft nageteld) en dan kunnen we echt weg. Misschien die dag niet echt ver, maar zo’n sluisje Leidschendam  moet tot de mogelijkheden behoren. De dag daarop de Koolhaven in Rotterdam. Donderdag Biesbosch?

Donderdag 17 april-Hillegom

De fietsen hebben we laten staan, niet opgehaald dus. We vonden het welletjes zo. Komen as zaterdag of nog later aan de beurt.
Half elf zo ongeveer zijn we vertrokken. Met in Jaap zijn achterhoofd het eerste boot klusje voor vandaag, De douchepomp vertikte het. Slecht contactje bleek  later. Hij had zoiets al verwacht, maar nog geen zin gehad om er iets aan te doen. Nu moest hij wel…..

Intussen ook wat nieuwe lijntjes aan twee extra dikke fenders (stootwillen)  geknoopt. Ter bescherming van onze railing. Het mag dan een voordeel zijn dat onze gangborden laag zijn, zeer gemakkelijk om in en uit te stappen, maar soms zijn de steigers hoger dan onze gangborden en dan worden de scheepsbewegingen een op een opgevangen via de kale railing. Gevolg, 5 cm naar binnen gebogen. Pas je bijna niet meer tussen de opbouw en railing, heel onhandig.  We hopen nu met deze forse ‘jongens’ dit ongemak voor te blijven.

Dan ineens horen we via onze nieuwe (=tweede) Marifoon op kanaal 10, dat er ‘Spertijd’ bij Leiden is. Ook de Wilhelminabrug? Denk je dan. Want daar moeten wij onder door. Dus?

Nee hoor, gold alleen voor Leiden in, zo bleek. Vier grote  passagiers/toer-boten, die achter ons voeren, kregen op het nippertje nog dispensatie. Leek me ook niet zo’n succes wanneer die hun heil  gedurende die wachttijd in de buurt van de Spanjaardrug moesten zoeken. Dat zou een leuke opstopping geven, zo iets.

Dit was wat gisteren gebeurde, maar vandaag? Een kleine misrekening. Tommy……zwemmen! Ja hoor, tijdens aan boord springen gebeurde het. Hoe?Dat weet Jaap niet. Hij was tijdens de terugkeer van het welbekende ochtendwandelingetje. Lijntje te kort?

Evenvoor dat Tommy natte voetjes kreeg....

Vanmorgen koud, maar met een prachtig zonnetje. Half elf onze standaard tijd vertrokken we naar Hillegom.  Bij de Lisserbrug zou er sprake kunnen zijn van enig op onthoud. Hoe ernstig? Gingen we nog ervaren.

Vlak voor die brug lag een groot werkschip en zo te zien waren ze nieuwe  wachtsteigers aan het plaatsen. Ik de brugwachter oproepen. Zie wel dat de lichten op dubbel rood staan maar hoe zwaar je dit moest opnemen? Mijn herhaalde oproepen leverde geen enkele reactie op. Plots zien we een man, duidelijk in uniform onze richting uit lopen. Zal toch niet waar zijn? Geen bediening?

Alles oké hoor, het werkschip zou een klein stukje voor ons opzij gaan, en dan kregen we een doorvaart van vier meter, zo zei hij. Vier meter? En wij zijn 3,60 meter breed! Dat wordt flink manoeuvreren met die stevige wind.  Uiteindelijk viel alles op zijn plaats en wij hadden meer dan genoeg ruimte om naar de brug en dan daar onder door te varen.

Hillegom

’s Avonds zouden Bram en Jacinthe bij ons komen eten om aansluitend met ze naar de toneelvoorstelling van Pepijn te gaan. Het eten had ik ruimschoots van te voren klaar gemaakt, je wil natuurlijk niet het risico lopen te laat te komen. En… we wilden ook een beetje vooraan komen te zitten. We waren wel op tijd, maar zaten niet op een van eerste rijen. Jammer, want dan had ik misschien wat mooiere foto’s, zonder allerlei vreemde achterhoofden kunnen maken. Uiteindelijk zaten er best nog leuke plaatjes bij, vond ik. Geen foto, is veel erger….

Pepijn als de 'terrorist' van Al....?

Het was een avond waar je van het begin tot het eind op het puntje van je stoel kwam te zitten. En wat hebben we heerlijk moeten lachen om hun grappen. Alles in een kleine week klaargestoomd, van niets meer dan een regel tekst en wat attributen een sketch van formaat opvoeren. Heel knap.

Thuis op de boot nog een afzakkertje met z’n vieren, op tijd naar bed, en vanmorgen allemaal weer naar huis. Ook wij, want Jaap heeft morgen ‘Havendienst”.

En ik moest “echt” naar huis, ik had het gepresteerd om mijn antivirus-programma de nek om te draaien.  En dat met een slechte verbinding onderweg repareren zag ik niet zo zitten. Dat doe ik liever met de Internet lijn van Ziggo thuis. Sneller en geen verrassingen. Alles is gelukt. Hij doet het weer. Wat ik altijd tegen een ander zeg niet te doen, had ik deze keer zelf niet ter harte genomen, en…? Precies! Dan doet zoiets het gewoon niet meer. Je kan er beter vanaf blijven, mijn vader zei dat vroeger al. Als iets goed werkt, moet je geen Piggelmee vrouwtje willen spelen, of te wel het nog beter willen laten werken!

Koud!!!

Maar binnen warm. Gisteravond leek het even op heel heel vroeger. Overal is het warm, behalve in de slaapkamer. Zo was dat hier nu ook. Gauw onder het dekbed en hopen dat die dik genoeg is. Ach de extra dekens liggen niet ver weg, en zijn gemakkelijk te pakken. Is toch wel even wennen dit.
Vanmorgen 't omgekeerde.
Drie graden buiten en acht binnen! Snel de kachel aan en nog even na doezelen. Tommy vond het in bed blijven liggen lang genoeg geduurd had en  ging net als alle reizen hiervoor zich actief bezig houden met mekkeren, over ons bed lopen, luikje in luikje uit en maar zeuren. Lang houd je zoiets niet vol. Dan maar op naar ons eerste ontbijtje hier. Smaakte voortreffelijk. Nu nog alle zo bekende acties, de laatste dingetjes doen om te kunnen vertrekken. Zoals de fietsen ophalen.
De start om op stap te gaan is in ieder geval gemaakt. En wat het zo extra heerlijk maakt zijn de vele, vele e-mails `goede reis` die in onze live-box blijven binnen rollen.
We gaan vandaag naar de Kever/Balgerij bij de Kaag. Morgenochtend naar Hillegom. Morgenavond de toneelvoorstelling van Pepijn bekijken. Deze afgelopen week heeft hij met z'n klas een stuk ingestudeerd en morgen volgt de definitieve uitvoering ervan.
Het weer lijkt prachtig te zijn en te blijven.

Start is gemaakt...

De laatste kratten die nog naar de boot moeten, staan (bijna) klaar. Dan nog even een sopje door de koelkasten, een stofzuiger door het huis en gaan................
Net als andere jaren paste het allemaal maar "net". We nemen altijd vreselijk veel kleding mee, te veel waarschijnlijk. Maar ja, je wil in de zomer niet je shirtje uitspoelen en als het koud is niet zitten te rillen. En een dun truitje op het water is vaak niet genoeg. En dan wil je er ook nog af en toe redelijk netjes uitzien, dus stel je eens voor hoe onze "garderobe" er nu uitziet! Wel heb ik in tegen stelling tot andere jaren, opgeschreven wat in welke lade zit. Soms dachten we iets, ja hoe kan het denk je dan, met DEZE hoeveelheid, heb ik dat en dat niet meegenomen? En bij het leegruimen aan het einde van onze reis, kwam zoiets 'plots' te voorschijn..... Zo blijven er altijd verrassingen, die het nog leuker maken, vooral als je om je zelf een beetje kunt gaan lachen. Humor!
Humor ook is mijn bureau op dit moment. Een verzameling van diverse artikelen, die zo ogenschijnlijk werkelijk niets met elkaar te maken hebben. Ja, een ding. Onze bootreis.
Nog even vol houden, wat het pakken en sjouwen betreft, we voelen onze spieren intussen al aardig, en dan kan ons zomer/herfst verblijf op onze vrouwe LENIE ANNA beginnen.