Sluis Panheel
’s Morgens, soms wanneer Tommy en Jaap hun dagelijkse
ochtend wandeling hebben gemaakt, is dit het ultimo. We hebben een potje waar
zijn dagelijkse hoeveelheid brokken ingaan. Maar voor het zover is moet
soms de grote pot eerst gevuld worden en
dan is snoepen van zo ultraverse hoeveelheid ’t lekkerste. Hele happen tegelijk
neemt hij eruit.
We liggen nu voor de sluis van Panheel. Nederweert is
het niet geworden en zal ook nooit een stopplaats voor ons worden. De boxen
zijn er te smal en de steiger niet meer dan 20 cm breed. Kan je net 1 voet opzetten. Bovendien
zijn ze van tranenplaat (= ijzer) gemaakt dus spiegelglad!
De twee uurtjes varen die er daarna bij kwamen verliepen gelukkig
voorspoedig. En nu liggen we aan een mooie graskant, belangrijk voor Tommy. Op
het moment dat we manoeuvreerden om de lijnen vast te kunnen maken, werd ineens
flink getoeterd. Vanuit ONS schip! Ik denk meteen dat Jaap weer eens keertje
zich vergist en in plaats van de boegschroef de claxon bedient, en Jaap die
denkt aan een kortsluiting die hij niet weet hoe op te lossen. En ziet de bui aan problemen al
hangen.
En dan ineens zie ik de oorzaak van dit alles. Tommy
staat uitgebreid te kijken naar ‘zijn graskantje’ boven op het dashboard waar
intussen een boekje overheen geschoven is en
hij er trappelend zo de claxon knop bedient! Pffff, gelukkig. Niets ernstigs,
hoogstens een hoop lawaai voor niks.
Vandaag naar Maasbracht. Misschien de Passantenhaven
ook bekijken. Deze is nieuw. Vorig jaar lazen we de plannen voor nieuwbouw. We
gaan vandaag of morgen alle voorraden weer eens aanvullen. Zoals Diesel en
water. En… een nieuwe ballon stootwil kopen. Ik had tijdens het aanleggen een
vreemd schuur/sissend geluidje gehoord en Jaap riep kort daarna: “Ja hoor, daar
gaat m’n lak!” dus voor mij was dat de oorzaak van het geluid. Dat bleek
waarschijnlijk dus die stootwil te zijn, denk ik nu. Hup 50 euro zo ’t putje
in… plus natuurlijk de kosten van de kras op de romp. Dat is voor later en de
stootwil voor nu.
Die stootwil moet ons fietsenrek met daarop de
elektrische fietsen beschermen en is dus hard nodig.
Gebeurde er nog verder wat? Nou misschien de melding
dat Tommy vannacht van het bed afgleed en zich dacht vast te kunnen houden aan
Jaap zijn arm. Wat niet helemaal ‘lukte’, auuu!
Toch nog een leuk plaatje kunnen maken onderweg. Aan het
wateroppervlak is nog net te zien hoe hard het regende en de passagiers hadden
zo te zien ook niet veel belangstelling daardoor voor hun omgeving. Nee, want
zo’n plensbui werkt een beetje depri, denk ik zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten